Kim byli bitnicy?

jack kerouac	W drodze
Allen Ginsberg	Skowyt

Mianem bitników określano członków powstałego w latach 50. XX w. w USA ruchu literacko-kulturowego, głoszącego idee indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej.

Beat Generation stworzyła czwórka przyjaciół: Allen Ginsberg, William S. Burroughs, Jack Kerouac i Neal

Cassady, którzy spotkali się w murach Uniersytetu Columbia i zafascynowaniswoimi ideami i osobami postanowili być czymś więcej.

William S. Burroughs (1914-1997)

Jak na ironię, William S. Burroughs, który na różnych etapach swojego życia pozostawał uzależniony od większości znanych wówczas środków odurzających, zmarł dopiero w wieku 83 lat w wyniku komplikacji po zawale. Dzieło jego życia „Nagi Lunch”, także powstawało pod wpływem narkotycznych wizji. Książka szybko po publikacji zyskała

status must-read zarówno w Europie, jak i w USA.

Jack Kerouac (1922- 1969)

Jego najpopularniejszym dziełem była powieść “W drodze” powstała w trakcie 20-dniowego transu alkoholowo-narkotykowego i była inspiracją m.in. dla Jima Morrisona czy Boba Dylana. W 1957 r. ukończył swoją kolejną powieść – „Włóczędzy Dharmy”, której napisanie zajęło mu niecałe dwa tygodnie. Do tworzenia książki Kerouac używał do pisania trzymetrowych rolek papieru, aby nie wytrącać się ze stanu, jaki osiągał podczas przekuwania myśli w słowa. Choć Kerouaca nazywano królem bitników, on sam odcinał się od tego. Podczas jednego z wywiadów telewizyjnych, oświadczył reporterowi:nie jestem bitnikiem, jestem katolikiem.

Allen Ginsberg (1926-1997)

Najsłynniejszym procesem, który przeszedł do historii i przyczynił się do złagodzenia cenzury w Stanach, był ten Allena Ginsberga. Jego najbardziej znany poemat – Skowyt­ – ostatecznie został uznany przez sąd za nieobsceniczny. W latach 60. był jednym z mentorów dzieci kwiatów. Był zdeklarowanym homoseksualistą. W oryginalny sposób łączył wysublimowany język oraz romantyczną wizyjność

z obrazami wulgarnymi i prowokacyjnymi, nie szczędząc przy tym dosadnego słownictwa.

Bitnicy

     

Bitnicy podróżowali (cadillaciem albo autostopem) do Nowego Jorku, Denver i San Francisco, lecz najczęściej jechali w nieznane, pisali powieści i poezję, słuchali jazzu, nie stronili od alkoholu i innych używek, jaki pierwsi surowo i otwarcie skrytykowali zimną wojnę toczoną na ich oczach, to oni sprowadzili zainteresowanie kulturą wschodnią (buddyzmem, zen, taoizmem) do USA, dali początek hipisom, byli buntownikami, a ich bunt przejawiał się w sztuce.

Istotą ruchu bitnikowskiego było zmęczenie społecznymi konwenansami i polityczną psychozą, a z drugiej strony podchodzenie do życia z optymizmem i poszukiwaniem własnej recepty na szczęście.